Пінская дыяцэзія Рымска-каталіцкага Касцёла ў Беларусі рада прадставіць свой новы афіцыйны сайт. Гэта сучасная платформа, якая аб’ядноўвае ўсю неабходную інфармацыю для вернікаў і ўсіх, хто цікавіцца жыццём дыяцэзіі.

На сайце можна знайсці:

Навіны дыяцэзіі: актуальныя падзеі, паведамленні, дакументы, анонсы і пастырскія лісты.

Структура і гісторыя дыяцэзіі: падрабязная інфармацыя пра яе заснаванне, кіраўніцтва (Курыю), развіццё і сучасную дзейнасць, а таксама ўстановы і манаскія супольнасці дыяцэзіі.

Парафіі і душпастырства: кантакты і апісанні парафій, а таксама інфармацыя пра душпастырскія ініцыятывы і рэлігійныя рухі.

Новы сайт закліканы стаць зручным інструментам для камунікацыі і духоўнай падтрымкі. Запрашаем наведаць і далучыцца да жыцця дыяцэзіі!

Адрас новага інтэрнэт-партала Пінскай дыяцэзіі: pinskdiocese.by

Да вернікаў Пінскай дыяцэзіі

«Чакае Пан, каб аказаць вам ласку, і таму ўзнімецца, каб злітавацца над вамі…

Шчаслівыя ўсе, хто на Яго спадзяецца» (Іс 30, 18). 

Умілаваныя ў Езусе Хрысце святары, кансэкраваныя асобы, свецкія вернікі, людзі добрай волі!

Перажываючы Юбілейны год у Паўсюдным Касцёле і сотую гадавіну з даты заснавання Пінскай дыяцэзіі, уваходзім у перыяд Вялікага посту. Многія з нас памятаюць Вялікі Юбілей 2000-годдзя хрысціянства. Сёння мінае ўжо 25 гадоў ад тых памятных падзей, і перад намі адкрываецца прастора новага запрашэння, каб акунуцца ў акіян Божай ласкі і міласэрнасці (гл. Папа Францішак, Spes non confundit, 6, Рым, 09.05.2024 г.).

Касцёл, кіраваны Духам Святым, у неспасцігальных намерах Божага Провіду дае нам магчымасць кожныя 25 гадоў зачарпнуць шчодрыя ласкі з таямніцы Уцелаўлення і Нараджэння Божага Сына. Яго прыйсце ў гэты свет рэалізавала вялікую справу Адкуплення, якая здзейснілася на Крыжы і заяснела ў факце Уваскрасення. Менавіта з гэтай прычыны Вялікі пост, Вялікі тыдзень і Хрыстовая Пасха ў часе трывання Святога года яшчэ мацней падкрэсліваюць значэнне і крыніцу юбілейных ласкаў і благаслаўленняў. Перад намі адкрываецца магчымасць не толькі глыбей усвядоміць гэтую таямніцу, але нанова распазнаць сваё месца і ролю ў яе рэалізацыі на шляху збаўлення нашага і іншых людзей, каб усе мы «мелі жыццё і мелі яго ўдосталь» (гл. Ян 10, 10).    

Адной з цэнтральных тэмаў Вялікага посту з’яўляецца ўмацаванне нашых адносінаў з Богам — падмуркам нашай надзеі і будучыні. Цікавай ілюстрацыяй таго, як чалавек можа адкрыць для сябе любячае аблічча Добрага Бога, з’яўляецца апавяданне пра адзін выпадак у жыцці святога Яна Паўла ІІ, калі ён упершыню як Пантыфік наведаў сваю Радзіму ў 1979 г. На сустрэчу з Папам у Кракаве сабралася вялікая колькасць студэнцкай моладзі. Сярод бязмежнай радасці ад сустрэчы са Святым Айцом студэнты заўважылі адну дзяўчыну, якая сядзела і плакала. Здзіўленыя калегі спыталіся ў яе, чаму яна плача. Яе адказ прымусіў усіх да глыбокага роздуму. Дзяўчына паўтарала словы: «Чаму Ён такі добры, а я такая дрэнная?» Было незразумела, ці гэтае «Ён» адносіцца да Яна Паўла ІІ ці да Езуса Хрыста, пра якога расказваў моладзі Папа.

Бог Добры, а які я? Гэта адно з ключавых пытанняў. Кім для мяне з’яўляецца Езус Хрыстус і як я адказваю на тое, што Ён для мяне здзейсніў, каб я мог сапраўды жыць? Вялікі пост у асаблівы час Юбілейнага года вельмі выразна ставіць перад намі галоўныя пытанні веры і жыцця і акунае нашае асабістае пытанне «А што я?» у бязмежны акіян Божай міласэрнасці (гл. Мк 10, 17–21).

Цяжка пераацаніць велізарнае значэнне таго канкрэтнага часу, які Бог дае кожнаму з нас перажываць. Як жа важна не прайсці міма шырока адчыненых брамаў Яго ласкі! Будзем жа з асаблівай руплівасцю ў гэтым Святым годзе ставіць перад сабой галоўныя пытанні веры, перажываючы кожнае пакутнае набажэнства, Крыжовы шлях і Песні жальбы ў перыяд сёлетняга Вялікага посту. З разважаннямі пра сэнс і мэту жыцця будзем распачынаць кожны рахунак сумлення, рыхтуючыся да велікапоснага сакрамэнту пакаяння і паяднання ў шчырай споведзі. Напэўна Добры Бог у бясконцай міласэрнасці  не пакіне нас і шчодра падтрымае сваёй ласкай (гл. Эф 2, 4; Ян Павел II, Dives in misericordia, nr 8).

Пошук адказу на ключавыя пытанні веры і жыцця, нягледзячы на іх асабісты характар, патрабуе дапамогі супольнасці, якая нас падтрымае. Гэтай супольнасцю з’яўляецца сям’я, парафія, дыяцэзія, увесь Паўсюдны Касцёл. Гэтая вялікая сям’я вызнаўцаў Хрыста запрашае нас у 2025 годзе не баяцца зачарпнуць з крыніцаў Божай ласкі ў час Святога юбілею. А ў межах мясцовай супольнасці вернікаў мы запрошаныя сёлета ўзнесці да Бога малітву падзякі за сто плённых гадоў існавання духоўнай сям’і пад назвай Пінская дыяцэзія. Узгадваем той памятны акт заснавання нашай дыяцэзіі Папам Піем ХІ у 1925 годзе. Агортваем удзячнай малітвай яе першага біскупа Слугу Божага Зыгмунта Лазінскага, а таксама яго наступнікаў на Пінскай катэдры: біскупа Казіміра Букрабу, біскупа Караля Няміру, кардынала Казіміра Свёнтка. Узгадваючы жыццёвы шлях і служэнне гэтых пастыраў мясцовага Касцёла, разважаем над тым, як Божы Провід вядзе ўсіх нас пілігрымкай веры да вечнага збаўлення.

Мы жывём у часы, калі жыццё настолькі імкліва рухаецца наперад, што здаецца немагчымай нейкая велікапосная задума і суцішэнне для глыбейшай рэфлексіі над тым, што адбываецца. Клопаты штодзённасці спакушаюць нас зусім не хрысціянскімі прыярытэтамі і не евангельскай іерархіяй каштоўнасцей. Сучасны чалавек перагружаны інфармацыяй, стомлены пастаянным вырашэннем бясконцых выклікаў і гоніцца за тым, каб паспець за бурлівым і зменлівым светам. Таму цяпер як ніколі раней нам патрэбна здаровае пачуццё дыстанцыі. Евангелле нагадвае, што нават Пан Езус часта адлучаўся на суцішэнне і малітву, каб пазней з адноўленымі сіламі жыць і дзейнічаць. Такім асаблівым запрашэннем для нас, каб малітоўна вырвацца з віру бясконцых клопатаў штодзённасці і паглядзець на яго збоку, з’яўляецца перыяд Вялікага посту. Дыстанцуючыся ад многіх рэчаў, мы адкрываем прастору для слухання Бога і сузірання свайго жыцця Яго вачыма. У такія моманты многія нашыя жыццёвыя клопаты вяртаюцца да рэальных прапорцый, без эмацыйнага перабольшвання, і распачынаецца шлях цвярозай ацэнкі сітуацыі і бачанне шырокіх магчымасцей, якія раскрывае перад намі Божы Провід (гл. Папа Францішак, Пасланне на Вялікі пост, Рым, 06.02.2025 г.).

Вялікі пост — гэта асаблівы час ласкі. Гэта запрашэнне ад Пана Бога, каб не ўцякаць ад таго, што найважнейшае, не згубіць сябе і свет асобаў сярод клопатаў аб шматлікіх рэчах (гл. Лк 10, 41–42). Гэта час на тое, каб усвядоміць, што ёсць сродкам, а што — мэтай. Каб вярнуць гармонію і парадак як у асабістае жыццё, так і ў адносіны з бліжнімі і Панам Богам.

Вялікі пост — гэта сустрэча з таямніцай Хрыстовай Мукі і ў яе святле пераасэнсавання ролі цярпенняў у нашым жыцці. Кожную цяжкасць чалавек можа ўспрымаць як бессэнсоўнае мучэнне, пагружаючыся ў пекла сканцэнтраванасці на перажыванні болю. А можна паглядзець на праблемы з перспектывы збаўчага плана Божай любові, у суцішэнні малітвы атаясаміцца не з болем, але з Хрыстом, які вядзе праз Крыж да Уваскрасення (гл. ККК, 517).

На пачатку Вялікага посту чытаем евангельскае апавяданне пра асаблівы досвед Езуса Хрыста ў пустыні, дзе на працягу сарака дзён Ён пасціўся і маліўся. Сучасны чалавек таксама патрабуе перажыць адмысловы духоўны выхад у пустыню, у суцішэнне, пост і малітву, каб ачысціцца ад пустых трывог, перажыванняў, непрапарцыянальнага ўспрымання рэальнасці і шматлікіх залежнасцей. Толькі ў прасторы сустрэчы з Богам чалавек адкрывае праўду, якая вызваляе, і любоў, якая акрыляе (гл. Ян 8, 31–36).  

Божая ласка ў часе Вялікага посту адкрывае перад намі асаблівы шлях вызвалення і аздараўлення. Няхай жа гэты святы перадпасхальны перыяд, які мы перажываем у часе Святога юбілейнага года, будзе напоўнены шматлікімі духоўнымі практыкамі — постам, малітвай і міласцінай, каб мы, шчодра чэрпаючы з крыніцаў збаўлення, зразумелі, чаму «Бог такі добры», як кожны з нас можа быць добры і як гэтая дабрыня можа змяняць свет да лепшага.

На плённае перажыванне Вялікага посту з сэрца ўсіх вас благаслаўляю.

+ Антоні Дзям’янка

     Біскуп Пінскі

Пінск, Папяльцовая серада, 5 сакавіка 2025 г.

Да вернікаў Пінскай дыяцэзіі

Паважаныя святары, кансэкраваныя асобы, умілаваныя ў Хрысце браты і сёстры!

Адзначаючы разам з Паўсюдным Касцёлам Звычайны Юбілей Святога 2025 года, а таксама перажываючы сотую гадавіну з даты заснавання Пінскай дыяцэзіі,  хачу запрасіць усіх вас на радасную ўрачыстасць рэкансэкрацыі касцёла Святога Юзафа ў Ляхавічах, якая адбудзецца 22 сакавіка падчас святой Імшы а 12.00 гадзіне.

Гэтая святыня з’яўляецца жывым сведкам багатай і драматычнай гісторыі Каталіцкага Касцёла на нашай зямлі. Яна была пабудаваная ў 1907 г. пасля працяглага часу немагчымасці аднавіць раней разбуранага старадаўняга парафіяльнага касцёла. Як толькі царскія ўлады далі дазвол, стараннямі ляхавіцкіх вернікаў на пачатку мінулага стагоддзя была пабудаваная гэтая святыня ў гонар Святога Юзафа – Абранніка Найсвяцейшай Панны Марыі. Кансэкрацыю касцёла здзейсніў у 1910 г. тагачасны кіруючы біскуп Ян Цепляк. Да паловы ХХ стагоддзя гэтае месца Божага культу было цэнтрам духоўнага жыцця вернікаў у Ляхавічах, а таксама ўсё акругі, для якой гэты храм быў цэнтрам мясцовага дэканата.

У часы пасляваеннага атэізма ў другой палове ХХ стагоддзя касцёл Святога Юзафа ў Ляхавічах, так як многія іншыя святыні ў нашай дыяцэзіі, быў зачынены. Яго пераабсталявалі для патрэбаў раённай бальніцы. На пачатку 1990-х гадоў ляхавіцкія вернікі прадпрымалі старанні, каб вярнуць гістарычную святыню, аднак на той час гэта было немагчыма. Толькі пасля пабудовы новага шпіталя будынак касцёла быў зачынены як аддзяленне бальніцы і праз некаторы час пуставаў. Адначасова з боку Каталіцкага Касцёла аднавіліся намаганні аб вяртанні святыні вернікам. У 2017 г., дзякуючы старанням парафіянаў і зразуменню з боку дзяржаўных уладаў, касцёл святога Юзафа быў перададзены вернікам. Пасля заканчэння рамонтных прац у верасні 2019 г. пасля 70-гадовага перапынку ў храме аднавіліся набажэнствы.

Сярод вернікаў Ляхавічаў засталіся жывыя сведкі перадваеннага духоўнага жыцця, часоў атэістычнага заняпаду і сучаснага адраджэння святыні. Ёсць тыя, хто ў гэтым касцёле у тыя даўнейшыя часы быў ахрышчаны, прымаў першую Святую Камунію, наведваў набажэнствы. Ёсць тыя, хто ў савецкія часы ў гэтым будынку праходзіў медыцынскае лячэнне, наведваў хворых, працаваў. Адзін з сучасных пажылых парафіянаў узгадвае, як у дзяцінстве служыў міністрантам пры алтары ў гэтай святыні ў даваенны час, пазней у часы атэізма працаваў лекарам тут жа ў раённым шпіталі, цяпер зноў кленчыць перад Найсвяцейшым Сакрамэнтам у адроджаным родным касцёле.

Тут у часы атэізма пры будынку касцёла – тагачаснай бальніцы – працаваў качагарам пазнейшы ксёндз Рышард Юнік, які праходзіў падрыхтоўку да святарства ў 1970-я гады пад кіраўніцтвам ксяндза інфулата Вацлава Пянткоўскага ў суседніх Мядзведзічах. Пасля пасвячэння ў 1978 г. служыў у парафіі ў Новай Мышы, быў шматгадовым пробашчам у Рубяжэвічах.  

Сёлета, калі мы адзначаем сотую гадавіну з даты заснавання Пінскай дыяцэзіі, дзякуем Міласэрнаму Богу за тое, што горад Ляхавічы мае новую святыню Найсвяцейшага Сэрца Езуса і адроджаны касцёл Святога Юзафа. Пасля драматычных часоў атэізма, калі на ляхавіцкай зямлі заставаўся толькі адзін святар – ксёндз Вацлаў Пянткоўскі ў Мядзведзічах, цяпер рупліва служаць Богу і людзям тры святары ў горадзе Ляхавічы.

Дзякуем Пану Богу за дар адраджэння Касцёла на нашай зямлі. Дзякуем і памятаем у малітве пра ўсіх тых, хто прычыніўся да захавання і аднаўлення парафіяльнай святыні святога Юзафа.                      

Запрашаю вас, дарагія святары, кансэкраваныя асобы, свецкія вернікі і ўсе людзі добрай волі на радасную ўрачыстасць рэкансэкрацыі касцёла Святога Юзафа ў Ляхавічах. Няхай супольная малітва 22 сакавіка паслужыць нашаму духоўнаму ўзбагачэнню і стане знакам салідарнай духоўнай падтрымкі для адроджанай гістарычнай парафіі ў г. Ляхавічы, разам з якою хочам раздзяліць радасць памятнага акту паўторнага аддання касцёла святога Юзафа ў выключнае служэнне на Божую хвалу і дзеля збаўлення людзей.

З пастырскім благаслаўленнем,

+ Антоні Дзям’янка

      Біскуп Пінскі       

Пінск, 25 лютага 2025 г.

22 лютага ў горадзе Драгічыне адбылася ўрачыстасць пасвячэння новага парафіяльнага касцёла. Святыня была пабудаваная замест старадаўняга касцёла, які ў часы атэізма быў зачынены і пераабсталяваны для свецкіх мэтаў. Новы каталіцкі храм, пасля завяршэння яго пабудовы, адчыніў дзверы ў 2018 г. Яго кансэкрацыя была спецыяльна прымеркаваная на бягучы год з нагоды святкавання стагоддзя з даты заснавання Пінскай дыяцэзіі.    

Святую Імшу і абрад пасвячэння касцёла ўзначаліў біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка. Разам з ім літургію цэлебраваў дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Яго Эксцэленцыя Андрэй Зноска, а таксама архімандрыт Сяргей Гаек, святары з розных парафій дыяцэзіі.  Літургія распачалася з сімвалічнага адкрыцця дзвярэй святыні. На парозе храма біскупаў з хлебам-соллю прывіталі гасцінныя драгічынскія парафіяне, а таксама мясцовы пробашч – ксёндз Павел Кручэк.

Гамілію з нагоды пасвячэння касцёла прамовіў біскуп Андрэй Зноска. Іерарх запрасіў сабраных паглядзець на кожны храм як бачны знак Божай прысутнасці, а таксама як асаблівае месца дзеяння Яго ласкі. Новая драгічынская святыня становіцца сапраўдным духоўным цэнтрам для ўсіх жыхароў гэтай мясцовасці, дзе кожны жадаючы можа напоўніцца Божай ласкай.

На завяршэнне святой Імшы біскуп Антоні Дзям’янка падзякаваў драгічынскім вернікам за іх моцную веру і руплівасць. Дзякуючы іх працавітасці, зразуменню патрэбаў католікаў з боку мясцовых уладаў, а таксама шчодрасці тых, хто падтрымліваў будаўніцтва сваімі ахвяраваннямі, горад на нова атрымаў прыгожае месца Божага культу і духоўнага ўзбагачэння вернікаў.

Да вернікаў Пінскай дыяцэзіі

Паважаныя святары, кансэкраваныя асобы, умілаваныя ў Хрысце браты і сёстры!

Дзякуем Міласэрнаму Богу за дар новага 2025-га года, у якім мы адзначаем падвойны юбілей: разам з Паўсюдным Касцёлам святкуем Юбілейны Год ад Нараджэння Хрыста, а ў Пінскай дыяцэзіі – стагоддзе з даты яе заснавання. Гэты час шчодры на шматлікія духоўныя мерапрыемствы. Хачу запрасіць вас на знакавую падзею для нашай дыяцэзіі. 22 лютага а 12.00 у горадзе Драгічыне адбудзецца ўрачыстае пасвячэнне новага парафіяльнага касцёла Маці Божай Каралевы. 

Каталіцкі Касцёл на драгічынскай зямлі налічвае шматлікія стагоддзі багатай гісторыі. Тут многія вякі рупліва служылі Божаму народу браты францішкане. Сведкам той вялікай мінуўшчыны з’яўляюцца між іншым руіны старадаўняга касцёла ў вёсцы Язвіны каля Драгічына. Пра багацце духоўнай і скаральнай спадчыны гэтай зямлі можа шмат расказаць касцёл у Бездзежы. У самым Драгічыне на працягу стагоддзяў парафіяльны касцёл дзяліў лёсы мястэчка, перажываючы ліхалецці войнаў, пажараў, адбудоваў і мірнага развіцця. За апошняе стагоддзе такім знакам надзеі была адбудова і пасвячэнне парфіяльнай святыні ў 1928 годзе замест раней разбуранай. Але і гэты касцёл у часы атэізма пасля ІІ Сусветвнай вайны драгічынскія вернікі страцілі. Будынак хоць і захаваўся, але быў пераабсталяваны для свецкага ўжытку.

У 1990-я гады драгічынскія католікі распачалі старанні аб пабудове новага парафіяльнага касцёла замест страчанай святыні. Спачатку парафіяне маліліся ў доме пераабсталяваным пад капліцу. Але дзякуючы нястомнай руплівасці вернікаў і душпастыраў, а таксама дзякуючы прыхільнасці мясцовых уладаў, якія са зразуменнем аднесліся да патрэбаў драгічынскіх католікаў, у 2018 г. завяршылася будаўніцтва новага парафіяльнага касцёла. Гэтая святыня стала сапраўдным упрыгажэннем горада. А вернікі ўрэшце маюць годнае месца для супольных набажэнстваў, удзелу ў святых сакрамэнтах, перажывання з Богам у сваім касцёле разнастайных момантаў жыцця.   

Запрашаю святароў, кансэкраваных асобаў, свецкіх вернікаў і ўсіх людзей добрай волі на радасную ўрачыстасць пасвячэння новага парафіяльнага касцёла ў Драгічыне. Няхай нашая супольная малітва 22 лютага стане актам падзякі Пану Богу за адраджэнне духоўнага жыцця і нашых святынь.

З пастырскім благаслаўленнем,

+ Антоні Дзям’янка, Біскуп Пінскі      

Пінск, 17 студзеня 2025 г.

У нядзелю 9 лютага дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Яго Эксцэленцыя Андрэй Зноска наведаў з пастырскім візітам парафію Маці Божай Каралевы ў г. Брэсце. Асабалівай нагодай прыезду іерарха стаў юбілей 75-годдзя з дня нараджэння шматгадовага пробашча парафіі ксяндза каноніка Тадэвуша Альшэўскага. Біскуп Андрэй узначаліў святую Імшу ў парафіяльным касцёле. Дзякуючы вернікам за цёплыя словы прывітання, іерарх запрасіў сабраных узнесці да Бога малітву падзякі за шматгадовае ахвярнае служэнне ксяндза Тадэвуша на Брэстчыне. Падчас гаміліі біскуп заахвоціў парафіянаў сваёй працай і жыццём прыносіць хвалу Пану Богу. На завяршэнне літургіі архіпастыр падзякаваў таксама манахіням – сёстрам Міласэрнасці св. Вінцэнта дэ Поля, якія пад духоўнай апекай ксяндза Тадэвуша Альшэўскага шмат гадоў служаць мясцовым вернікам і ўсім патрабуючым.

У той жа дзень біскуп Андрэй Зноска наведаў таксама парафію святога Юзафа ў г. Жабінка, дзе нясе служэнне ксёндз Тадэвуш Альшэўскі. Разам з вернікамі гэты святар у свой час прыклаў шмат старанняў, каб у мястэчку быў адбудаваны парафіяльны касцёл, дзе ўсе жадаючыя могуць перажываць сустрэчу з Панам Богам на супольнай малітве. Віншуючы ксяндза каноніка з прыгожым юбілеем, біскуп Андрэй заахвоціў вернікаў не пераставаць маліцца аб новых пакліканнях да святарскага служэння.

22 студзеня ў г. Іванава адбылося ўшанаванне памяці ксяндза прэлата Вітальда Івіцкага (1884-1943), які быў расстраляны гітлераўцамі на ўскраіне гэтага мястэчка разам з закладнікамі – гараджанамі Пінска – 22 студзеня 1943 г. З гэтай нагоды Іванава наведаў з пастырскім візітам біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка. Перад пачаткам набажэнства ў мясцовым парафіяльным касцёле Узвышэння Святога Крыжа іерарх наведаў месца расстрэлу і пахавання святара і іншых ахвяраў ІІ Сусветнай вайны.

Падчас Святой Імшы біскуп Антоні нагадаў вернікам пра жыццёвы шлях ксяндза прэлата Вітальда Івіцкага, які быў бліжэйшым супрацоўнікам перашага біскупа Пінскай дыяцэзіі Слугі Божага Зыгмунта Лазінскага. Ён таксама быў першым рэктарам Пінскай вышэйшай духоўнай семінарыі. Падчас карнай аперацыі гітлераўцаў ахвяраваў сваё жыццё дзеля ратавання іншых жыхароў г. Пінска. Разам з 38 закладнікамі быў вывезены з Пінска і расстраляны ў г. Іванава. На месцы расстрэлу і пахавання ахвяраў вайны у пасляваенны час быў узнесены мемарыял.

На завяршэнне літургіі біскуп разам са святарамі і вернікамі памаліўся за ўсіх памерлых святароў, якія служылі ў Пінскай дыяцэзіі, а таксама заахвоціў сабраных маліцца аб новых пакліканнях да Божай службы.

Да вернікаў Пінскай дыяцэзіі

Умілаваныя ў Хрысце браты і сёстры!

Нашае сумеснае святкаванне стагоддзя Пінскай дыяцэзіі збягаецца ў часе са
Звычайным Юбілеем 2025 года ў Паўсюдным Касцёле. Папа Францішак булай “Spes non confundit” (“Надзея не можа падвесці”) афіцыйна абвясціў Юбілейны год. “Гэта будзе Святы год – напісаў Пантыфік, – які будзе характарызавацца надзеяй, якая не гасне, надзеяй на Бога” (п. 5). Юбілей распачнецца 24 снежня 2024 года, калі Папа Францішак адкрые святыя дзверы базылікі святога Пятра ў Ватыкане і пакіне іх адчыненымі да 6 студзеня 2026 г.
Юбілей у жыцці Касцёла быў заўсёды асаблівай падзеяй і ён нясе ў сабе вялікае духоўнае значэнне. Папа Баніфацый VIII у 1300 годзе устанавіў першы Святы Год, які павінен быў адзначацца ў кожную сотую гадавіну. Па прыкладу біблійнай традыцыі юбілейных гадоў яго пазней пачалі адзначаць кожны 50-ты год, а пасля – кожны 25-ты.
Звычайны юбілей – гэта “год ласкі Пана” (гл. Іс 61, 2-7), час асаблівага абвяшчэння Добрай весткі ўсім патрабуючым, час асаблівага прабачэння грахоў і пакаранняў за іх. Гэта год пакаяння, навяртання, паяднання, атрымання адпустаў і шчодрых дароў Божай міласэрнасці.
Пасля адкрыцця Святога году ў Паўсюдным Касцёле 24 снежня, наступным
крокам стане інаўгурацыя Юбілею ва ўсіх катэдральных касцёлах свету ў Нядзелю Святой Сям’і 29 снежня. У гэты дзень таксама і ў нашай Пінскай катэдральнай базыліцы ў 10.30 раніцы адбудзецца ўрачыстае адкрыццё юбілейнага года ў межах Пінскай дыяцэзіі. Ужо сёння запрашаю ўсіх святароў, кансэкраваных асобаў і свецкіх вернікаў у наш катэдральны касцёл на гэтую знакавую падзею, каб у лучнасць з Апостальскай Сталіцай і ўсімі катэдрамі свету ўзнесці да Бога малітву падзякі за вялікую справу Адкуплення, здзейсненую Езусам Хрыстом – фундаментам нашай надзеі.
Разам з катэдральнай базылікай у Пінску, адчыняцца іншыя юбілейныя святыні
ў нашай дыяцэзіі: у Брэсце, Гомелі, Баранавічах, Мазыры, Лагішыне, Іванаве і Пружанах.
У юбілейным годзе Святы Касцёл заклікае нас на нова адкрыць Езуса Хрыста як адзіную і сапраўдную крыніцу нашай надзеі. Папа Францішак у вышэй узгаданай буле на абвяшчэнне Святога года напісаў, што надзея “па сутнасці нараджаецца з любові і апіраецца на любоў, якая выплывае з Сэрца Езуса, прабітага на крыжы”. Таму юбілейны год, які мы будзем перажываць, павінен стаць часам “жывога і асабістага спаткання з Панам Езусам – “брамай збаўлення”, з Тым, якога Касцёл мае місію абвяшчаць заўсёды, усюды і ўсім як нашу надзею. Таму Юбілей для кожнага верніка становіцца заклікам да абвяшчэння Хрыста – крыніцы надзеі і збаўлення, прысутнага ў слове Божым, святых сакрамэнтах, супольнасці веры. Асаблівым выразам усяго гэтага становіцца ўдзел у Эўхарыстыі, якая злучае ў сабе ўсе ўзгаданыя элементы і прыводзіць нас да жывой камуніі з Богам.
Кожны Юбілей мае свае асаблівыя знакі, якія выражаюць нашае сведчанне веры і хрысціянскае жыццё. Адным з такіх асаблівых знакаў з’яўляецца пілігрымка. У гэты Святы год запрашаю ўсіх вас, дарагія дыяцэзіяне, стаць пілігрымамі надзеі. Усе вернікі Паўсюднага Касцёла запрошаныя ў гэтым годзе да перажывання асаблівай пілігрымкі ў Рым да чатырох вялікіх базылік. У нашай дыяцэзіі запрашаю ўсіх вас да пілігрымак у нашыя юбілейныя святыні, каб там атрымаць ласку юбілейнага адпусту.
Святы Айцец Францішак называе гэтыя святыні месцамі, “дзе можна адсвежыць шлях веры і напіцца з крыніцы надзеі, перадусім прыступаючы да сакрамэнту паяднання, незамянімага пункту выйсця на сапраўдным шляху навяртання”. Святы год пакліканы дапамагчы нам яшчэ больш усвядоміць, як моцна мы – грэшныя – патрабуем прабачэння і Божай ласкі, і як шмат можам атрымаць з дароў Яго збаўчай Ахвяры, асабліва ў сакрамэнце пакаяння і паяднання.
Наведванне юбілейных касцёлаў адкрывае перад намі магчымасць атрымання
поўнага адпусту, які вызваляе верніка ад усіх часовых пакаранняў за грахі, якія былі прабачаныя падчас сакрамэнтальнай споведзі. Поўны адпуст мы можам атрымаць пры наступных умовах: быць у стане асвячальнай ласкі, прыняць Св. Камунію, выключыць любую прывязанасць да граху, наведаць юбілейны касцёл, а таксама памаліцца ў інтэнцыях Святога Айца.
Заахвочваю ўсіх вас, дарагія браты і сёстры, ад скарыстання са шматлікіх Божых ласкаў, якія нясе нам Святы год. Божая міласэрнасць умацоўвае нас у жывой надзеі (гл. 1П 1,3). Гэтая надзея дапамагае перажыць любыя складанасці і цярпенні. Яна падштурхоўвае нас да дзеяння, дапамагае глядзець у будучыню з даверам. Яна як маяк асвятляе цемру сумненняў і слабасцей. Нядзея – сястра веры. Яна заахвочвае да даверу Таму, які абяцаў не пакінуць нас сіратамі (гл. Ян 14, 18-19), але застацца з намі ва ўсе дні аж да сканчэнння веку (гл. Мц 28, 19-20).
Няхай сустрэча з нованароджаным Збавіцелем свету паглыбіць нашую веру,
умацуе надзею і распаліць любоў. Няхай надыходзячы Святы год і святкаванне сотай гадавіны Пінскай дыяцэзіі стане для ўсіх нас часам шчодрай Божай ласкі.
На Святы юбілейны год удзяляю ўсім вернікам пастырскае благаслаўленне.

+ Антоні Дзям’янка
Біскуп Пінскі

Пінск, 17 снежня 2024 г.

«Святкаванне таямніцы Божага Нараджэння нагадвае нам,

што Езус — гэта наш супакой, нашая радасць, нашая моц і нашае суцяшэнне»

 (Святы Айцец Францішак)

Умілаваныя ў Хрысце браты і сёстры! Дарагія вернікі, людзі добрай волі!

Святкаванне таямніцы Божага Нараджэння запрашае нас паглядзець на кожнага чалавека, а асабліва на сям’ю, як на бясцэнны дар з Неба. Сын Божы — абяцаны Адкупіцель — прыходзіць у гэты свет, каб вярнуць яму надзею на вечнае збаўленне, умацаваць веру, навучыць безумоўнай любові і ўзаемнай зычлівасці як фундаментальнай запаведзі, на якой грунтуецца «ўвесь Закон і Прарокі» (гл. Мц 22, 40).

У таямніцы бэтлеемскіх ясляў Бог, бясконцы ў міласэрнасці (гл. Эф 2, 4), схіляецца  над чалавечай слабасцю, каб шырока адкрыць дзверы да крыніц Яго ласкі. Неабходна толькі адчыніць гасцінна Богу дзверы і прыняць дар Яго Сына. Так мы зробім найважнейшы крок насустрач Таму, хто прыходзіць, каб нас выбавіць ад путаў усялякага граху, зла і вечнай пагібелі.

Няхай Хрыстус — святло свету (гл. Ян 8, 12) — увойдзе ў кожны наш дом, каб рассеяць цемру непаразуменняў і слабасцяў. Няхай Бог Адкупіцель, які пажадаў аб’явіцца гэтаму свету праз дар Дзіцяці і Святой Сям’і, напоўніць душу кожнага чалавека цеплынёй той незямной любові, якая праменіцца з таямніцы бэтлеемскіх ясляў. А нязгаснае ззянне Бэтлеемскай зоркі няхай асвятляе кожны шлях і найлепшыя планы на будучыню.

Жадаю кожнаму з вас, браты і сёстры, перажыць невыказную радасць асаблівай сустрэчы з Хрыстом, які прыходзіць, каб быць «Богам з намі» (гл. Ап 21, 3). Зычу ўсім людзям добрай волі, каб гэтыя калядныя дні радасці і надзеі на парозе новага, 2025 года ўмацавалі ўсіх нас той непахіснай надзеяй на перамогу дабра, справядлівасці і любові, якая напаўняла сэрцы Святой Сям’і з Назарэта, бэтлеемскіх пастушкоў і святых анёлаў — веснікаў новага часу.

Хрыстус нарадзіўся! Славім Яго!

+ Антоні Дзям’янка

      Біскуп Пінскі

Пінск, Божае Нараджэнне, 2024 г.