Дарагія святары! Вітаю вас у доме Маці, Маці Божага Сына, Маці Святога Касцёла, Маці кожнага з нас. Бо кожны з нас можа ўбачыць сябе пад крыжам і да сябе аднесці словы Пана Езуса, скіраваныя з крыжа да св. Яна: “Сыне, гэта Маці твая”. Кожны з нас перажывае такую гадзіну ў сваім жыцці, калі больш ці менш свядома “ўзяў Яе да сябе”. Кожны з нас мае таксама досвед Каны Галілейскай, дзякуючы якому дазнаў у сваім жыцці асаблівай матчынай апекі і дапамогі. Кожны з нас мог і можа ў складанай сітуацыі пачуць, як Яна паказвае на Езуса і раіць нам: “Зрабіце ўсё, што Ён вам скажа”.
І сёння прыходзім да яе мы, святары. Прыходзім да нашага дыяцэзіяльнага дома Маці, якім з’яўляецца лагішынскі санктуарый. Прыходзім з нашымі праблемамі і сумненнямі. Прыходзім па параду. У ларэтанскай літаніі маем заклікі: “Маці добрай рады” і “Сталіца мудрасці”. Можа менавіта цяпер нам патрэбны гэты аспект Яе дапамогі: мудрасць і добрая рада. Можа менавіта тут і цяпер.
Гэтыя парады і мудрасць будуць простыя, але адначсова выплываючыя з сэрца і трапляючыя ў сэрца. Але ці ж не такія парады і такая мудрасць нам патрэбныя? Ці ж не патрэбны асаблівы досвед любові, якая ўсцяж застаецца першай і найважнейшай запаведдзю? Марыя ў сваёй геніяльнай прастаце вучыць нас перадусім любіць і думаць сэрцам. Як кажа Адам Міцкевіч: “май сэрца і глядзі ў сэрца”. Ці ж не тое самае казаў у важную для Касцёла хвіліну перад выбарам Папы ў 2005 г. кард. Ратцынгер: “Што застанецца пасля нас? Грошы? Не. Кнігі? Хіба таксама не. Хвіліны, калі мы любілі. Усмешка, добрае слова, жэст”. Ці ж не гэтаму вучыць цяперашні Святы Айцец кажучы пра тры словы, якія чыняць сапраўдную перамену жыцця: “прашу, дзякую, перапрашаю”. Найбольшыя перамены адбываюцца ў прастаце сэрца. Марыя вучыць нас гэтаму найлепей.
Бог не прыходзіць у землятрусе, але ў лагодным павеве ветру. Марыя вучыць нас быць адчувальнымі на гэты павеў. Яго адчуваем не толькі ў вялікіх хвілінах жыцця, але і ў штодзённасці. “У Ім жывем, рухаемся і прабываем”.
Дарагія святары! У гэтым святым месцы будзем жа старацца пачарпнуць як найбольш сіл для нашага служэння. Углядаючыся ў аблічча Марыі, будзем жа вучыцца жыць так як Яна. Бо Яна — адна з нас, чалавек. Праўда, адрознівае нас факт Яе беззаганнага зачацця, але Марыя не ўсведамляла гэты факт. А Яе ўнебаўзяцце – гэта ўзнагарода ўжо пасля завяршэння зямнога жыцця. Мы маем вялікія магчымасці жыць марыйным стылем жыцця: бязмежна давяраць Богу, заўважаць Яго прысутнасць у штодзённасці і перадусім успрымаць святарства як выбар з боку Бога і запрашэнне да Яго служэння. Марыя, чуючы словы звеставання, не сядае на трон. Яна славіць Бога сваім “Магніфікат”, але гэта адбываецца ўжо ў Альжбеты, да якой бяжыць, каб служыць, успрымаючы інфармацыю ад Габрыэля як выклік для сябе. Гэты дух служэння я бачу і ў вас. Не самаўзвышэння, але служэння. За гэтую паставу вельмі вам дзякую. Яна з’яўляецца доказам таго, што, пазнаючы Бога, разумеем Яго логіку любові, і паводле гэтай логікі будуем нашу іерахію каштоўнасцей. Паводле яе, а не па-за ёю.
Такую паставу на гераічным узроўні мы знаходзім у нашага першага біскупа Слугі Божага Зыгмунта Лазінскага. Ён умеў знаходзіць Бога ў штодзённасці і ў сваёй штодзённасці Ім і з Ім жыць. Ён умеў служыць. Быў добрым і кемлівым вучнем у школе Марыі. Гэтае месца нагадвае нам яго асобу і заклікае нас да малітвы аб цудзе неабходным для яго беатыфікацыі. Гэтае месца нагадвае нам пра асобу яшчэ аднаго святара і мясцовага пробашча, які звязаў сваё жыццё з біскупам Лазінскім – кс. Яна Зею. Слуга Божы запрасіў яго ў сваю дыяцэзію не баючыся евангельскага радыкалізму, які ён прэзентаваў, бо сам быў настолькі ж радыкальны. Іх супольнай справай быў цудоўна функцыянуючы “Карытас” Пінскай дыяцэзіі. Гэта было магчымым менавіта дзякуючы ўрокам вынесеным з марыйнай школы святарскага жыцця. Будзем жа і мы тут вучыцца, ад Яе: як жыць, як быць добрым чалавекам і святаром у часы несумненна складаныя, у якія адбываецца перамена жыццёвых каштоўнасцяў, якія ставяць перад намі іншыя прыярытэты. Аднак, Езус застаецца той самы ўчора, сёння і навекі. А Марыя ўсцяж паказвае нам на Яго, кажучы: “зрабіце ўсё, што Ён вам скажа”.
Дзякую вам за вашае служэнне і з усяго сэрца благаслаўляю.
+ Антоні Дзям’янка
Біскуп Пінскі
Пінск, 21 жніўня 2020 г.